เขตสหราชอาณาจักร

ในช่วงที่ รัฐบาลผสมของแคเมอรอน บริหารในเดือน พฤษภาคม 2010 กระทรวงมีอำนาจจัดการในด้านความสัมพันธ์ระหว่าง รัฐบาลสหราชอาณาจักร และรัฐบาลท้องถิ่น ประกอบด้วย ฝ่ายบริหารแห่งไอร์แลนด์เหนือ, รัฐบาลสกอตแลนด์, และ รัฐบาลเวลส์

ต่อมาอำนาจหน้าที่ได้เปลื่ยนแปลงหลังจากที่มีการยกเลิกตำแหน่ง รองนายกรัฐมนตรี โดยโอนหน้าที่ไปเป็นความรับผิดชอบของ สำนักคณะรัฐมนตรี นอกจากนี้ยังมีอำนาจชี้แจงในเรื่องที่เกี่ยวกับ การปฏิรูปการเมือง และ กฎหมาย เช่น การปฏิรูป สภาขุนนาง, กระทู้ถาม เวสต์โลเทียน, นโยบายด้านการส่งเสริมการเลือกตั้ง, นโยบายการระดมทุนพรรคการเมือง และ การสืบราชสันตติวงศ์

โดยรองนายกรัฐมนตรี และ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม มีอำนาจหน้าที่ร่วมกันในการพิจารณา ข้อกฎหมายต่างๆ ในสหราชอาณาจักร[4]

โดยอำนาจของกระทรวงที่มีในสหราชอาณาจักรมีดังต่อไปนี้:

• นโยบายยุติธรรมของ สหภาพยุโรป และองค์กรระหว่างประเทศ
• สิทธิในการรับรู้และปกป้องข้อมูลทางยุติธรรมในด้านต่างๆ
• สิทธิมนุษยชนและสิทธิพลเมือง
• ศาลฏีกาแห่งสหราชอาณาจักร
• หอจดหมายเหตุแห่งชาติ

ด้านอำนาจของ ประธานศาลสูงสุดแห่งบริเตนใหญ่ รัฐมนตรีจะดูแลในด้านนโยบายที่เกี่ยวข้องกับ สมุหเทศาภิบาล (ผู้แทนพระองค์ในนาม สมเด็จฯ), งานพิเศษที่มอบหมายจากทางวัง นอกเหนืออำนาจหน้าที่, งานคัดเลือกและการสืบตระกูลขุนนาง, และงานที่เกี่ยวกับข้อกฎหมายในรัฐธรรมนูญที่ยังไม่ชัดเจน[5]

โดยนับตั้งแต่ ไอร์แลนด์ ประกาศเอกราชในปี 1922 แต่ ไอร์แลนด์เหนือ ยังเป็นส่วนหนึ่งของสหราชอาณาจักร แต่ว่าอำนาจหน้าที่ที่เกี่ยวกับการประสานงานได้โอนย้ายไปยังตำแหน่ง รัฐมนตรีว่าการไอร์แลนด์เหนือ ในปัจจุบัน

เขต อังกฤษและเวลส์

โดยอำนาจการบริหารด้านการยุติธรรม, การราชทัณฑ์, และการคุมประพฤติ กระทรวงมีอำนาจในเขต อังกฤษ และ เวลส์ เท่านั้น กระทรวงไม่สมารถแทรกแซง รบบยุติธรรมในเขตของ สกอตแลนด์ และ ไอร์แลนด์เหนือ ได้

นอกเกาะอังกฤษ

กระทรวงมีหน้าที่อำนวยความสะดวกในด้านการติดต่อประสานงานกับ ดินแดนปกครองตนเองของสหราชอาณาจักร อย่าง เจอร์ซีย์, เกิร์นซีย์ และ ไอล์ออฟแมนโดยในตำแหน่งดยุกแห่งนอร์มังดี ในดินแดนหมู่เกาะช่องแคบอีกด้วย

โดยในทางกฎหมาย, กฎหมายที่ออกในสหราชอาณาจักร ย่อมจะมีผลบังคับใช้ร่วมกับหมู่เกาะหรือดินแดนปกครองตนเองของสหราชอาณาจักร อีกด้วย[6]